دلنشين بود شعرتان آقا سيد . اما روان نبود نميدانم چرا دست انداز داشت توي خوندنش .در ضمن من مصرع اول بيت آخر رو نفهميدم . يعني چي نگاه ناقص من را نگاه تو کافيست ؟ از سرش هم زياديه فقط کافي نيست که . ميفهمم که منظورت اينه که با نگاه امام همه چي را حاضري رها کني و نگاه ناقص هم يعني کوچکي خودت اما مصرع يه جوريه . مثلا شايد اگر وجود ناقص بود بهتر ميشد معنا دار تر بود . نمي دونم هويجوري . التماس دعا تو اين روزاي قشنگ