وقتی همه بی خیال، این‌جا باشند

بایست که گریه‌هات برپا باشند

تا مأذنه‌ها به یاد مولا باشند

باید همگی شبیه زهرا باشند

می توان جان را به نام روشنش تطهیر کرد

آیه‌ی تطهیر را خواند و از او تفسیر کرد

در تب و تاب وضویش می خروشند آب ها:

"آب را با آب آیا می شود تطهیر کرد؟"

خانه اش ساده است اما می شود در سادگیش

چند معصوم خدا را در دلش تصویر کرد

می توان با ذکر تسبیحش چه راحت یک شبه

سفره های خالی از عرفان خود را سیر کرد

هر که باشی باز با مادر به جایی می رسی

باید این را با حسین فاطمه تعبیر کرد

هم علی زهراست هم زهرا علی، پس می توان

یا علی گفت و ز راه فاطمه تقدیر کرد

تقدیم به بانوی خطبه های آتشین نهج البلاغه

که سکوت را تا به امروز با  پهلوی بیانش شکسته است:

این داغ، به آه سردشان می ارزد

این اشک، به فرد فردشان می ارزد

در خانه‌ی غیرت علی فاطمه ایست

این زن به هزار مردشان می ارزد

هو

تقدیم به او که "الجار ثم الدار" بهانه دعای هر شب هم سایه هایش بود:

عمری ز اهالی عزایش هستیم

دیوار به دیوار ولایش هستیم

تا سوز حسین هم جوار دل ماست

همسایه و مشمول دعایش هستیم

تا فصل عزای یاس را ماهی هست

از سوز محرمش هنوز آهی هست

در مجلس مادرش اگر گریه کنید

از فاطمیه به کربلا راهی هست

تا آخر عمر بر نمی دارد دست

این سنت دیرینه ی یک مادر هست

ای کاش که همسایه زهرا باشیم

زهرا که دعای اولش همسایه است

که زیبا فرمود:

الجار ثم الدار

قلبی که برایتان نگرید سنگ است

با برگ تکیده خزان همرنگ است

باران آمد به پایتان گریه کند

مادر! دل آسمان برایت تنگ است

یا زهرا

یاحسین

بی حضرت دریا دل هر دل می سوخت

سرتاسر خیمه های ساحل می سوخت

می گفت چه بوی آشنایی دارد

انگار در و مادر منزل می سوخت

تا خواند شروع سوره کوثر را

خواندند "فصل ربک و انحر "را

شکرانه این عطیه در کرب و بلا

خواهیم گرفت طفل این مادر را

(بر اساس برداشتی از تفسیر سوره کوثر،ذیل بحث وانحر که گفته اند اشاره به کربلا دارد )

کوبید بر آن...حکایت در دارد

این قصه چقدر روضه در سر دارد

بر "قلب" حسین جای "در" می کوبید

این سینه هنوز بوی مادر دارد

بر نیزه سرش،بدون پیکر می گفت

آن روز حسین جور دیگر می گفت

زینب بود و طایفه نامردان

"خواهر" دید و "مادر مادر "می گفت

در خاطر تیر تا خطر را دیدم

تیر و خون و حلق پسر را دیدم

گلدان پشت پنجره ها نگذارید

من حادثه مادر و در را دیدم

رسیده فصل محرم درون باغ مدینه

ببار اشک بهارم به روی داغ مدینه

به کربلا زده آتش جرقه های نخستش

به سمت علقمه واشد دری ز باغ مدینه

سپاه ابرهه روزی به سمت مکه و حالا

به قصد کعبه ما آمده سراغ مدینه

...هوا گرفته و او هم گرفته روی خودش را

گرفته ماه جمالت چرا چراغ مدینه؟

خانه ی خاکیتان افلاک را تصویر کرد

منزلی در عشق رویید و جهان تغییر کرد

سفره ی پاک شما با نان و آب و عشق خود

نه یتیمان و اسیران؛عالمی را سیر کرد

اول از همسایه می گویید و بعد از خانه،آه

گرمی احساستان اشک مرا تبخیر کرد

یازده تصویر روشن در دل آیینه تان

دامن پاک شما آیات را تکثیر کرد

در خیال آب ها نام شما جاری شده

با زلالت می توان تطهیر را تفسیر کرد

در تب و تاب وضویت می خروشند آب ها:

آب را با آب آیا می شود تطهیر کرد؟!

ای رسول «یا علی» جبریل نازل شد به تو

خانه ی خاکیتان معراج‌ ‌ را تصویر کرد

پیش کش به بانوی آب

دست دعای سوخته آمین نمی گوید

بالا نمی آید، جز از پایین نمی گوید

با عذر تشکیک روایت روضه خوان دیگر

اسرار نیلی رنگ را سنگین نمی گوید

صدبار قرآن خوانده اند اما دگر مردی

تفسیری از یاس گل یاسین نمی گوید

امروز می آید عیادت، آن که این منزل

از شرم او حرف از در چوبین نمی گوید

کوه مرا با تیشه هاشان خرد می کردند

فرهاد از این غصه با شیرین نمی گوید

این بیت های سوخته شرحی از آن بیت اند

دست دعای سوخته آمین نمی گوید

سکوت های غبارین ملال آینه هاست

شکستن دلشان شرح حال آینه هاست

به عشق جلوه گری شان، هزار تکه شدند

هزار قصه میان خیال آینه هاست

بیا به کوی تماشا که آینه کاریست

شکستگی روشی در کمال آینه هاست

... و انکسار شکسته هنوز خورشیدی است

فنا و مرگ و تباهی محال آینه هاست

تلألو دلشان روشنی ده دل ماست

هنوز نور جهان در قبال آینه هاست

کسی که عرش و زمین را گره زند یک روز

ز خاندان زلالی، ز آل آینه هاست