به بهانه آن که شیخ ما دوش فرمود:

آن قدر دیگران "عمار" نشدند تا خودش مجبور شد همه حقایق را باز گو کند.

...وقتی همه خوابیم و عماری نیست که تبیین حقایق بکند

وقتی که علی شدی و بی یار شدی

دل تنگ یکی دو یار بیدار شدی

آن قدر صدای "این عمار" زدی

آخر، خود تو مالک و عمار شدی

گفتیم خروش او در این معرکه چیست

دنباله رو نور، دل روشن کیست؟

در قحطی عمار، علی مجبور است

عمار خودش شود که یک آینه نیست

وقتی به گدازه های دل، برفی نیست

با چاه اگر ناله کند حرفی نیست

حالا که سکوت عالمان رسم شده

دیدیم زلال گریه را ظرفی نیست

 صبح امروز یکی از رفقا پیامک داده بود:

حکمیت در یک قدمی خیمه معاویه

قرآن ها بر سر نیزه...

همین.

جانباز نبردند اگر در صفین

"سرباز" گذشته اند و " سربار" حسین

امروز اگر چشم به هم بگذاریم

جام است و لب و غروب این پیر خمین...

همرنگ درخت ها ولی بی عارند

با بی شرمی تخم بلا می کارند

این مدعیان که سبز هم می پوشند

قانون و حقوق اهل جنگل دارند!

از کینه ی رهبری اگر سرشارند

از عکس امام پس چرا بی زارند؟

امروز اگر قصه قرآن سوزی است

فردا به چه قصه قصد توهین دارند؟

فرمود:اذا التبست علیکم الفتن کقطع اللیل المظلم فعلیکم بالقرآن

جریان نفاق آمد و آن را سوخت

وقتی که زلال عشق، ایشان را سوخت

فرمود به وقت فتنه با قرآن باش

این فتنه ولی آمد و قرآن را سوخت

فقط به احترام آن ها که حرمت قرآن را می شناسند:

ما آمده ایم مثل طوفان باشیم

هر چند که تشنه ایم،باران باشیم

تا حرف شما رابه زمین نگذارند

ما آمده ایم "رحل قرآن" باشیم

با دیدن صحنه یک طرف جان ها سوخت

آن سو جان تمام ایمان ها سوخت

امروز حریم سبزشان بی رنگ است

حالا که حریم سبز قرآن ها سوخت

با ساده دلی به نیزه قرآن بستید

با سبز به زیرکی به دین پیوستید

با اشعریان بگو که قرآن ها سوخت

بیدار شوید گر مسلمان هستید!

شیطان که میان سینه ها پنهان است

چندی ست پدر سوخته در ایران است

ای پیرو او مزن به قرآن آتش!

نام شیطان هم وسط قرآن است!

گفتیم جوان اند ولی انسان اند!

یک ذره پی محمد و قرآن اند

با سبز رسول این همه بی دینی؟!

این ها نوه شمر و ابو سفیان اند

(نسخه بدل:این ها نوه و نتیجه ی شیطان اند!)

آمد ختم شما که یابد پایان...

این قصه ی تلخ فتنه ها در ایران

در ختم شما "فاتحه"هم جایز نیست

ای قوم مسلمان رنگ بی قرآن!