سلام

این مغناطیس وجود امام حسین بود که این همه دل عاشق را با پای پیاده مثل کهربا به خود می کشید

و در این میان دل ما هم قطره ای گم شده بود به سمت دریای حسین

تا ما را هم زائر اربعینی آقا بنویسند و شاید هم مؤمن  که من علامات المؤمن... زیاره الاربعین

از کربلا و قصه 14 ملیون دل مشتاق کوی حسین در روز اربعین1431حرف و حدیث که زیاده ولی فعلا بفرمایید چند تا رباعی تحفه سفر اخیر در مشهد مقدس

در ایام شهادت حضرت رضا

(در ضمن خوب می دونیم خدا تک خور ها را دوس نداره فلذا نایب الزیاره بودیم):

بغضی که بهانه گلو می گیرد

از چشمه پاک دل سبو می گیرد

تا لایق دیدار ضریحت باشد

این چشم به اشک خود وضو می گیرد

تا کی سهم چشم تماشا بشود

با اشک فقط عقده دل وا بشود

ای کاش که دل ز دیده سهمی ببرد

تا پاک و زلال مثل دریا بشود

یک پنجره سمت خانه ات وا کرده است

دل سنگ کنار قلبتان جا کرده است

بر سنگ دلان عشق عجیب است ولی

این صخره پیر رو به دریا کرده است

از آینه ی سینه غبار غم رفت

آهو آمد کنارتان، آدم رفت

نقاره زنان بس که به نقاره زدند

من مست شدم ،حاجتم از یادم رفت

گاهی به زبارت خودت شادم کن

با دیدن زائرانتان یادم کن

هر زائر دل تنگ کبوتر شده است

من سخت دلم پنجره فولادم کن

با شوق زیارت شما ما هستیم

مانند کویر تشنه این جا هستیم

هر جا برویم باز بر می گردیم

رودیم و نمک خورده دریا هستیم