و چه رازی است که همه ی شب ها را شب زیارتی تو قرار داده اند:

عاشورا، اربعین،نیمه ی رجب، نیمه ی شعبان،فطر،قربان

وحتی شب اول رمضان!

صلی الله علیک یا اباعبدالله

از سوز عطش، جان همه بی تاب است

افطار که می رسد بدن بی آب است

افطار به اشک و آب خوشتر...زیرا

ماه رمضان بهانه ی ارباب است

یا حسین

تقدیم به بانوی خطبه های آتشین نهج البلاغه

که سکوت را تا به امروز با  پهلوی بیانش شکسته است:

این داغ، به آه سردشان می ارزد

این اشک، به فرد فردشان می ارزد

در خانه‌ی غیرت علی فاطمه ایست

این زن به هزار مردشان می ارزد

هو

همه وقتی قصد سفر کربلا دارند روی یک چیز خیلی دقت می کنند: کاروان و راوی یا مداح کاروان

چون باید جا به جای کربلا را او براشون بیان کنه و فضا را آماده تر کنه

اما شاید قشنگ ترین سفر کربلا را کسی به جا آورد که امروز روز میلادشه

چون راوی و روحانی کاروان سفرش خود امام حسین بود

برای همین فرمود زیباتر از این(سفر) ندیدم

میلاد زیبای مفسر زیبایی های کربلا مبارک

با نام شما دویده هر اشک روان

ما هم سفر  اشک روان، با دل و جان

پایان تمام جاده ها شهر حسین

هر جاده به عشق کربلا سر گردان

با عشق غمت خلقت عالم شده باشد

آدم به عنایات تو آدم شده باشد

این ها که غلو نیست همه عین حدیث است

مشتاق تو پیغمبر اکرم شده باشد

صد بار دویده است پی ات کوچه به کوچه

صد بار به پیش قد تو خم شده باشد

عیسی که کند زنده، شده کشته‌ی این نام

گر هست مسیحا به همین دم شده باشد

با گریه به امضا برسد توبه‌ی آدم

بی روضه کسی نیست که آدم شده باشد

هر چند ترک خورده کویری است دل اما

کی ابری چشم دل ما کم شده باشد؟

اشکی است که نم نم شده آواره‌ی دریا...

این رود در آغوش شما یم شده باشد

هر اشک نمک ریخت به زخم دل ما لیک

این شور به قلبم همه مرهم شده باشد

این شورش شب های پر از اشک حسین است

شورَش شکر چشمه‌ی زمزم شده باشد

پر آب ترین میوه‌ی این روضه و باغیم

...وقتی که جهان فصل محرم شده باشد

ما نسل غیور جگر خون خداییم

باشد که نفرهاش فراهم شده باشد

در کربلا عرضه داشتیم که:

ما آمده ایم مثل طوفان باشیم

هر چند که تشنه ایم، باران باشیم

تا حرف شما را به زمین نگذارند

ما آمده ایم رحل قرآن باشیم

تا کرب و بلا به چشم‏ها معنا داد

 یک قطره اشک وسعت دریا داد

در این همه اشک ناگهان غرق شدیم

تا کشتی تان آمد و ما را جا داد

یاحسین(ع)...