هو

شاید این آخرین پستم قبل کربلایی شدن باشه

تا اربعین ما را کجا رقم بزنند؟

به یاد همیشه زائر دل شکسته‌ی اربعین که روزی با او اربعین را ورق خواهیم زد

و روضه از زبان او می شنویم:

تمام مرثیه ها را سرور خواهی کرد

شبی که غیبت خود را حضور خواهی کرد

دمی که مجلس جدت به پاست می آیی

و لا اقل ز کنارش عبور خواهی کرد

به یاد جد خودت گریه می کنی؟...یا نه

دوباره غربت خود را مرور خواهی کرد؟

میان روضه‌ی تنهایی حرم شاید

مسیر تنهایت را نمور خواهی کرد

چقدر روضه‌ی کوفه...چقدر روضه‌ی شام...

چقدر شیعه‌ی خود را غیور خواهی کرد؟

چنان شبیه حسین از قیام سرشاری

که در خیال همه "او" خطور خواهی کرد

به جای "یا منصورُ اَمِتْ" "حسین" گویی

واسم او را رمز عبور خواهی کرد

"حدیث" ها همه گفتند صبح می آیی

و گرنه در شب جمعه ظهور خواهی کرد

کلید قفل فرج گریه‌ی محرم هاست

و اشک گریه کنان را تو جور خواهی کرد

شکستگان فراقت یکی یکی رفتند

چقدر آینه ها را صبور خواهی کرد؟

برای زنده‌ی ما یا برس همین امسال

و یا زیارت اهل قبور خواهی کرد

به یاد خالق تصویر زیبای غدیر

که تصویرش به اندازه هزاران سال مضمون ناب دارد:

هر چند خزان، گرفته و سرد رسید

اما به سرودنی ز یک مرد رسید

از سبز شما که خیر بر ما نرسید

پاییز غدیری شد اگر زرد رسید

از جام غدیر شاد هستیم ولی

تنها به حکایتش نشستیم ؛ ولی

در کرب و بلا به یک نظر می فهمیم

در کوفه چگونه عهد بستیم ولی...

مگذار که اشک، آه سوزان بشود

بی یاد شما معنی قرآن بشود

ای کاش تماممان فدایت بشویم

تا عید غدیر، عید قربان بشود

در سردی باغ بی صدا خواهد گفت

بر منبر ساقه ها رسا خواهد گفت

هر غنچه که با غدیر هم راه شده

راز گل سرخ را به ما خواهد گفت

تا آینه در مسیر تردید رسید

در پنجره قاب رخ خورشید دمید

در عید غدیر دستی این پنجره را

بالا برد و کنار خورشید کشید

در مقصد جاده ها نجف می سازیم

یک معبر اشک تا نجف می سازیم

با عشق زیارت دو معشوق قدیم

راه آهن کربلا - نجف می سازیم