وقتی همه بی خیال، این‌جا باشند

بایست که گریه‌هات برپا باشند

تا مأذنه‌ها به یاد مولا باشند

باید همگی شبیه زهرا باشند

هو

شاید این آخرین پستم قبل کربلایی شدن باشه

تا اربعین ما را کجا رقم بزنند؟

به یاد همیشه زائر دل شکسته‌ی اربعین که روزی با او اربعین را ورق خواهیم زد

و روضه از زبان او می شنویم:

تمام مرثیه ها را سرور خواهی کرد

شبی که غیبت خود را حضور خواهی کرد

دمی که مجلس جدت به پاست می آیی

و لا اقل ز کنارش عبور خواهی کرد

به یاد جد خودت گریه می کنی؟...یا نه

دوباره غربت خود را مرور خواهی کرد؟

میان روضه‌ی تنهایی حرم شاید

مسیر تنهایت را نمور خواهی کرد

چقدر روضه‌ی کوفه...چقدر روضه‌ی شام...

چقدر شیعه‌ی خود را غیور خواهی کرد؟

چنان شبیه حسین از قیام سرشاری

که در خیال همه "او" خطور خواهی کرد

به جای "یا منصورُ اَمِتْ" "حسین" گویی

واسم او را رمز عبور خواهی کرد

"حدیث" ها همه گفتند صبح می آیی

و گرنه در شب جمعه ظهور خواهی کرد

کلید قفل فرج گریه‌ی محرم هاست

و اشک گریه کنان را تو جور خواهی کرد

شکستگان فراقت یکی یکی رفتند

چقدر آینه ها را صبور خواهی کرد؟

برای زنده‌ی ما یا برس همین امسال

و یا زیارت اهل قبور خواهی کرد

قلبی که برایتان نگرید سنگ است

با برگ تکیده خزان همرنگ است

باران آمد به پایتان گریه کند

مادر! دل آسمان برایت تنگ است

هو

اقتربت الساعه

باز این چه شورش است

جاری چشمه...صدای عاشق شدن است

اصلا انسان برای عاشق شدن است

با قلب شکسته عشق را می فهمیم

یعنی گریه بهای عاشق شدن است

تا کی گرفته جمعه وجود غباریم

من هفته‌هاست چشمه سرشار زاریم

من ساحلم که بغض خودم را فرو خورم

من تشنه‌ام اگر چه که ابری بهاریم

دریا تویی، کویر منم ... رود اشک من

با قطره قطره اشک به دریا بیاریم

آقا فقط برای شما گریه می‌کنم

سرمایه جز دو چشم ندارم که جاریم

این گریه‌هاست مبدا پاکی آینه

با آب، دل صفا بدهم ... با نداریم

آیینه می‌شوم که شوم انعکاس تو

کی روی طاقچه به تماشا گذاریم؟