نمای خانه‌ی ما رو به کربلا باز است

همیشه حسرت ما- ای پرنده!- پرواز است

به خون بنده نداری نیاز، خون خدا!

چرا که شیوه عاشق کشی تو ناز است

تو ترجمان نمازی حسین، عبد خدا!

میان خاک تو و مهر و سجده صد راز است

کجا به آب قلیل دو چشم می‌شویند-

سراسر دل و جان را، چقدر دل‌باز است

شبیه قطره‏ی اشکی که ریختی پاکی

به اشک خود که شدی پاک، اوج اعجاز است

کسی که رنگ تو در او نشست بی‌تاب است

شبیه آینه‌ها انعکاس او تازه است

خزان شروع زمین است یا بهاران؟... هیچ

فصول بی‌تو وقوفی بدون آغاز است

کویر کرب و بلا خشک مانده مهدی جان!

ببار ابر بهارم! که خاک ممتاز است

مگو که برگ ندارد درخت ما... آری

سری که برگ ندارد شبیه سرباز است

از این به بعد شعرهای غزه را در این وبلاگ هم می توانید ببینید

زیتون سرخ

zeytounesorkh.blogfa

از هیبت آن به دیده نم می افتد

این حادثه اتفاق کم می افتد

در طور دو کفش... لیک در کوی حسین

از روی ادب دو دست هم می افتد

معراج نماز عشق... دشت برهوت

فریاد بلیغی که بدل شد به سکوت

وقتی که طلب جزئی از ارکانش شد

عباس بدون دست می خواند قنوت

ای کاش دل کسوف آتش گیرد

در ماتم او حروف آتش گیرد

خیس است زخون هر ورق مقتل او

نگذاشت نمش لهوف آتش گیرد

وقتی به سوی معرکه مایل می شد

تشخیص نبی ز او چه مشکل می شد

انگار که وحی... یا محمد... یا نه

آن روز علی به خاک نازل می شد

کوتاه ترین سوره قرآن حسین

بی خواب ترین زهره ایوان حسین

این طفل اگر چه قطره ای آب نداشت

می شد موج بزرگ طوفان حسین

در برکه چشم شوق دریا بنهد

با آمدنش داغ به دل ها بنهد

 شاید امسال حضرت ثارالله

در غزه به جای کربلا پا بنهد

در ماه محرم از محرم مستم

می ریزد خون زپا و هم از دستم

در هیأت ما روضه مجسم شده است

من اهل عزاخانه ی غزه هستم

سرگرم عزا که فصل ماتم شده است

غافل از اینکه غزه پر غم شده است

هرچند هزار کشته افتاده ولی

گفتیم فقط ماه محرم شده است

افراشته اند پرچم آقا را

تا پاک کنیم از ستم دنیا را

تا کی اینجا نشسته و گریه کنیم

بایست خبر کنیم دریاها را

امسال محرمی دگر شد بر پا

هنگامه امتحان شده ای دل ما!

بایست که مقتلی دگر بنویسند

غزه است کنون آینه ی کرب و بلا

وقتی که تمام شد عزا می آییم

فردا... فردا... فرداها می آییم!

ای جاری کربلای امروز زمین

ای غزه پس از عاشورا می آییم!

می ریخت ز کودک و جوان خون دریا

اکبر... قاسم... حبیب و اصغر آنجا

امسال زمین به جای یک عاشورا

دارد دو دهه کرب وبلا، کرب و بلا

در ماه محرم از غم خود مستم

مانده نعش برادرم بر دستم

با عشق، وطن نمی شناسد شیعه

من هم یکی از مردم غزه هستم

شب تا به سحر اگر که هیأت باشیم

در مدرسه آل محبت باشیم

حالا که صدای گریه غزه به پاست

بی غیرتی ماست که راحت باشیم

در التهاب آمدنت سرد می شوم

در انتظار سبزترین زرد می شوم

این چشم ،مادرانه اگر غرق اشک نیست

آهسته من برای شما مرد می شوم

برگی به رقص آمده ام در هوایتان

یا این که از درخت شما طرد می شوم؟!

قانون عشق پر شده از مثل این سؤال:

با عشق صبح، این همه شب گرد می شوم؟

آرامشی به پاست که طوفان به پا کنید

در التهاب آمدنت سرد می شوم

مگذار که اشک، آه سوزان بشود

بی یاد شما معنی قرآن بشود

ای کاش تماممان فدایت بشویم

تا عید غدیر، عید قربان بشود

شاید اولین شعر طنزی باشه که توی وبلاگ می ذارم

شک داشتم بذارم یا نه ...

نظر با خودتون !

نسیم تو دل این روزگار آلوده

به جای مژده یار و دیار پر دوده

هوای پرسه زدن داره توی شهر شلوغ

شده کرایه ای و دائماً غمش سوده

و مانده ام من وصد حرف و یار اون ور شهر

نسیم صبح ! بیا ظهر شد نگو زوده !

تو این هوای لجن لااقل تو مردی کن

رسون همین یه پیامی که حرف ما بوده :

« چه خاک خوبی باغ درون ما داره

یه باغبون کم داره و گرنه پر کوده ! »

دل بسته آتش شده ام شعله وری نیست

خواهم بروم پیش، ولی بال و پری نیست

در سجده طولانی خاکسترم اما

از قامت معراجی آتش خبری نیست

هر شام امید است به درکش بشتابم

هر چند که ازماه در این شب اثری نیست

فرجام همان قطعه ذغالم که سپیدم

همرنگ سحر هستم و در من سحری نیست

انگار خیال است حدیث شب طورش

می سوزم از این هجر و امید شرری نیست

*

آتش همه جا منتظر و ما همه خاموش

سر تا سر او شوق و هوایش به سری نیست