کاش...

پرونده های کربلا امضا شود کاش

یک روضه در صحن شما بر پا شود کاش

وقتی تمام گوشه های شهر بسته است

آغوش شش گوشه به رویم وا شود کاش

دل در شلوغی تنگ این رؤیای خوب است:

در صحن زیبای شما تنها شود کاش

تو آسمان باشی و ما دل تنگ باشیم؟

مهر شما در سینه هامان جا شود کاش

از بوی سیب کربلا مستیم، این عطر

با عطر نرگس بیشتر زیبا شود کاش

در یک شب جمعه...حرم... دیدار مهدی

در این شلوغی کاش او پیدا شود...کاش!

هو

برای مجاهدان بیدار کشور های اسلامی:

آنچه که من به طور قاطع عرض میکنم،

 این است که به توفیق پروردگار یک حرکت جدیدى در این منطقه آغاز شده است.

این حرکت، حرکت ملتهاست؛ حرکت امت اسلامى است؛ حرکت با شعار اسلام است؛

حرکت به سمت اهداف اسلامى است؛ نشان‌دهنده‌ى بیدارى عمومى ملتهاست

و طبق وعده‌ى الهى، این حرکت قطعاً و یقیناً به پیروزى خواهد رسید.

یک روز تمام عشق را می فهمند

تاریخ قیام عشق را می فهمند

وقتی که به دستتان جهان فتح شود

آن روز امام عشق را می فهمند

اللهم عجل لولیک الفرج

هو

در هوای بیداری کشور های اسلامی

و در سایه دعای فرج:

یک قطره شود موج، اگر با دریاست

چون منجی قطره های تنها دریاست

هر زمزمه از خروشتان می گوید:

فریاد خروش چشمه ها تا دریاست

انشاءالله

با روح مقاومت برایت هستیم

تا جان داریم جان فدایت هستیم

خون ها همه ارزانی راهت آقا!

یک قالی سرخ پیش پایت هستیم

هو

به بهانه‌ی بهار

همه  ما را دعوت به طبیعت می کنند

اما شهید ما را دعوت به حقیقت می کند

این آخرین پست زمستانی سال 89 این سرزمین هست

...تا در هویزه و خادمی شهدا چه سوغاتی سر سفره مان هدیه کنند

به پیشواز آن نوروز:

کی می آیی قرار را درک کنم؟

یا با حسرت، مزار را درک کنم؟

با "فروردین" کنار خواهم آمد

تا یک "جمعه" بهار را درک کنم

هو

در هوای برفی اسفند:

هر چند که پایان یخ اسفند است

از بغض، تمام آسمان در بند است

با مژده ی باران برسد فصل بهار

فرجام تمام ندبه ها لبخند است

هو

شاید این آخرین پستم قبل کربلایی شدن باشه

تا اربعین ما را کجا رقم بزنند؟

به یاد همیشه زائر دل شکسته‌ی اربعین که روزی با او اربعین را ورق خواهیم زد

و روضه از زبان او می شنویم:

تمام مرثیه ها را سرور خواهی کرد

شبی که غیبت خود را حضور خواهی کرد

دمی که مجلس جدت به پاست می آیی

و لا اقل ز کنارش عبور خواهی کرد

به یاد جد خودت گریه می کنی؟...یا نه

دوباره غربت خود را مرور خواهی کرد؟

میان روضه‌ی تنهایی حرم شاید

مسیر تنهایت را نمور خواهی کرد

چقدر روضه‌ی کوفه...چقدر روضه‌ی شام...

چقدر شیعه‌ی خود را غیور خواهی کرد؟

چنان شبیه حسین از قیام سرشاری

که در خیال همه "او" خطور خواهی کرد

به جای "یا منصورُ اَمِتْ" "حسین" گویی

واسم او را رمز عبور خواهی کرد

"حدیث" ها همه گفتند صبح می آیی

و گرنه در شب جمعه ظهور خواهی کرد

کلید قفل فرج گریه‌ی محرم هاست

و اشک گریه کنان را تو جور خواهی کرد

شکستگان فراقت یکی یکی رفتند

چقدر آینه ها را صبور خواهی کرد؟

برای زنده‌ی ما یا برس همین امسال

و یا زیارت اهل قبور خواهی کرد

هو

کیف انسیک و لم تزل ذاکری(مناجات چهارم خمسه عشر امام سجاد علیه السلام)

چگونه فراموشت کنم حال آن که تو همیشه در یاد من هستی

...و این ما نبودیم که ذکر می گفتیم، این لب های حسین بود که به ذکر نام تک تک ما مترنم شده بود و از

جذبه‌ی تکرار نام ما بود که ما هم عاشق ذکر او شدیم و سرودمان شد:

"صلی الله علیک یا ابا عبدالله"

و حال که هنگامه نوکری و فصل رسیدن میوه های آب دار اشک در باغ سیب حسین

آتش گرفته ایم که آتش به پا کنیم

با اشک خویش راز تو را بر ملا کنیم

هر جا گرفته ایم همان جا بهانه ای است

"یابن شبیب..." خوانده و دل را صدا کنیم

یاد رضا کنیم که:" ان کنت باکیا..."

با نی نوای ناله‌ی بر نینوا کنیم

هر قطره با "حسین" به دریا رسیده است

یاد حسین را نمک گریه ها کنیم

از آب سرد خوردن و تا خاک(مهر) کربلا

هریک بهانه ای است که ذکر "شما" کنیم

آغاز هر نماز سلامی به کربلاست

باید نماز را به حسین اقتدا کنیم

هر کوچه ای دو قله به معراج رفته اند

"سعی" تمام ماست که آن جا "صفا" کنیم

با هروله که راه رهایی ز عالم است

باید هر ‌آنچه غیر شما را رها کنیم

از خانه بی دلیل به بیرون نمی زنیم

جز این بهانه که سفر کربلا کنیم

در اوج گریه ها به فرج وصل می شویم

مجلس بهانه بود که "آقا بیا" کنیم

یا حسین

هو

در آستان بوسی جام غدیر؛ میهمان غزلی که در حرم مولا عنایت شد می شویم

مرا به فیض نجف مفتخر کند خورشید

جواب آینه ها را چه خوش دهد خورشید

چه فرق بین سیاه و سپید وقتی که

رسیده رحمت نورش به خوب و بد خورشید؟

درون خانه‌ی کوفی ترینشان تابید

چرا به سینه‌ی ما دست رد زند خورشید؟

خودش نخورد و به پای فقیرها می ریخت

سراغ تک تک شب ها چرا رود خورشید؟

خدا یکی و علی هم یکی؟ نگویم کفر

که از صفات علی هم "احد""ولی"..."خورشید"

کنار صحن علی شکر من تماشایی است

که سر به سجده و ذکرم شود فقط:"خورشید"

×××××××

ستاره ای گذرش سمت این حرم افتاد

و شد به یمن نگاهت الی الابد خورشید

شناختیم خدا را به لطفتان... آری

بزرگ آن قدری ؛ مُهر سجده ات خورشید

ببخش گر که طلبکار فیضتان هستیم

به جای یاری تان دم زدم: مدد خورشید!

در آسمان فضایل به روشنی رویید

ز باغ سبز شما یازده سبد خورشید

کنار صحن شما این دعای اول ماست

ز شرق نسل علی کی شود دمد خورشید؟

دو چشم تار زمین پای بوس آن منجی است

چگونه آینه ها را رها کند خورشید؟

هو

یا جعفر ابن محمد الصادق علیه السلام

تقدیم به همه شاگردان مکتبش

که مذهبمان را مدیون اوییم:

بر خاک شما زداغ ، آبم کردند

روضه روضه جام شرابم کردند

یک جام نخوردم و شنیدم، گفتند

از قبر خرابتان...خرابم کردند

************

جز اشک در آن کوچه کسی عابر نیست

آن کوچه بقیع است ...در آن زایر نیست

آن چار پسر آینه ی غم هایند

از حیرت[1] غم این همه غم ظاهر نیست

قال الصادق ترنم منبرهاست

با نام قشنگتان غم شاعر نیست

آقا! نمک حدیث ها نام شماست

بنیان حدیث ها به این خاطر نیست؟!

شش بعد امامت شما صادق هست

شش بعد جهان به این لقب فاخر نیست

هر جا که نشستید به یک روضه رسید

انگار که بی روضه سخن دایر نیست

جز قلب پر از عاطفه ی مادریت

بر این همه روضه هیچ کس قادر نیست

با یار غریبی... چه کند مهدی تان؟

حالا که کسی "مفضل" و "جابر" نیست 

[1] شدت

هو

سوغات

سحری...کنار شش گوشه...بالای سر

چند قدمی دوست

یا کرب و بلا مساز تا ساز شویم

یا بال بده که پُر ز پرواز شویم

هر جا گرهی به کارمان می افتد

با روضه ی کربلایتان باز شویم

حالا که تمام شش جهت بن بست است

شش گوشه نشان بده که آغاز شویم

خاکت شده کیمیایی از معجزه ات

ای کاش که ما لایق اعجاز شویم

یک عمر به مهر کربلا سجده کنیم

تا با گل پاک عشق هم راز شویم

ای کاش رسیدیم فرج هم برسد

زایر بشویم و بعد سرباز شویم